Заслуженный журналист «Днепровки» Федор Кулаков подвел итоги 2011 года на Дубровенщине в стихах

У абход пад Новы год…

Расквеціцца агнямі вечар,
Пачнецца зорны карагод,
Свой мех ускінуўшы за плечы,
І я адпраўлюся ў абход.

Абход увішны і святочны, —
Мяне заўжды ён маладзіў,
Бо загляну ва ўсе куточкі, —
Туды, дзе ўжо даўно не быў.

І ўсюды стрэнуць мяне людзі
Усмешкай добрай і цяплом,
А я — было вось так і будзе —
Ім пажадаю шчасця ў дом.

Здароўя ўсім і дабрабыту,
Настрою ў будні дзень і ў святы,
Каб песні не былі забыты
І ўсё, чым наш народ багаты.

Абход пачну я з боку Оршы.
Чым для мяне прывабны ён?
А тым, што там сюрпрыз найбольшы —
Узводзіцца мікрараён.

У першым доме навасёлы
Шчасліва ладзяць побыт свой.
Гудуць нібыта ў вуллі пчолы
І Новы год сустрэць гатовы
З адкрытай, яснаю душой.

І мне іх радасць зразумела,
Бо, дзе імкнуцца будаваць,
Там людзі ўпэўнена і смела
У дзень у заўтрашні глядзяць.

Звініць там светлы смех дзіцячы,
Як ручаінка па вясне.
Дык як не пажадаць удачы
Такой прыгожай старане?!

Дзе дзетак усё болей маюць,
І дзетвары прырост такі,
Што для яе ўжо адчыняюць
Наноў дзіцячыя садкі.

І “Лугаўцы” тут абнаўлялі,
Як кажуць, дружнай талакой,
Тры змены тут адпачывалі —
Хвала руплівасці такой…

Я зноў на ўскраіне Дуброўны.
Дык што ж убачыў я яшчэ?
Бальнічны корпус тут галоўны
Папрыгажэў і не цячэ.

Аб людзях клопат я ў тым бачу,
Хоць толькі замянілі дах.
Але я тут іншае зазначу:
Той корпус — гэта цэлы гмах.

Калі звярнуўся я да хворых,
То рады быў такое чуць:

—Сюды нясём мы сваё гора,
А тут надзею нам даюць.
Падлечаць нас і падтрымаюць,
Каб веру ў лепшае вярнуць
Душу ўрачы, медсёстры маюць.
Цяпло душы і нам нясуць…

І не было зусім папрокаў,
Ці мо я іх і не знайшоў…
А сам далей няспешным крокам
Да камунальнікаў пайшоў.

Казаў ім так: —Чуў я ў народзе, —
Напрамак новы вы ўзялі:
Сваю кацельню ў гэтым годзе
На торф ужо перавялі.

—Дык то не чуткі — факт, Дзядуля,
Зайдзі пагрэцца, паглядзець:
На новы курс мы павярнулі,
Каб з гэтага выгоду мець
І нам, і нашым асінторфцам,
Бо калі ўсё з-за меж вазіць,
То век багатым нам не быць,
А торфу ў нас свайго — бясконца.

—А што, — кажу я, — з новым часам
І погляд новы мае быць:
Торф сілкаваў БелДРЭС, калгасы,
Чаму ж цяпер не прымяніць?

А вашай камунальнай службе
Аддалі горад і сяло,
Дык вы працуйце ўмела, дружна,
Каб на вас скаргаў не было…

Сказаў так і далей пакрочыў,
Дуброўну аглядзець хацеў.
Адразу кінулася ў вочы:
За год райцэнтр папрыгажэў.

Узяць бы хоць фасад аптэкі, —
Дзівос тут, праўда, не знайсці,
Народ ідзе купіць тут лекі, —
Прыемна стала і зайсці,
Прыемных “дробязяў” нямала
Убачыць, хто глядзець гатоў.

Тут проста добрай звычкай стала,
Каб да “Дняпроўскіх галасоў”
Усё зіхцела і блішчала, —
І васемнаццаць так разоў.

Хоць клопатаў тут і нямала,
Ды гэтак будзе зноў і зноў.
Бо фестываль той міжнародны,
Хоць хто тут што ні гавары,
Паказвае, на што тут годны,
Якія тут гаспадары.

Пра фестывальныя падзеі
І я сказаў мо сто разоў:
Яго магутныя акорды
Братоў збіраюць і сяброў.

У круг яднаюць звонкі, зычны,
Які ніяк не разлучыць.
А сэнс культурна-палітычны
Ужо нікому не зацьміць…

…Дачуўся я пра юбіляраў
І ўжо да іх мой шлях вядзе.
Бо колькі планаў, колькі мараў
У калектыве-грамадзе.

Вось “Белдзяржстрах” — такая дата!
Яму ўжо 90 год!
Для цэлых пакаленняў свята,
І святкаваў-гуляў народ.
І сваю справу робіць гожа,
Тут справядліва так сказаць:
Каму ў няшчасці дапаможа,
Ці проста ўпэўненасці дасць.
І вераць “Белдзяржстраху” людзі,
Я ж ад сябе хачу дадаць:
У калектыва поспех будзе,
Калі ўсім аб гэтым дбаць…

…”Белаграпрамбанк”. Яму ўжо 20.
Узрост, па праўдзе, малады,
Ды час такі: каб не сарвацца,
Глядзець не трэба на гады.
Што ведаў люд раней пра банкі?
Цяпер жа зведалі ўсе:
Пасля валютнай ліхаманкі —
Яшчэ патроху ўсіх
І калоціць, і трасе.
Тут трэба разам усім сабрацца,
Каб эканоміку падняць,
А банкам перш за ўсіх старацца,
Каб раўнавагу людзям даць…

…На льнозавод я паспяшаю —
Яму вось-вось — восемдзесят.
Дык ветэрану я жадаю
Займаць заўсёды першы рад.
І праз усе выпрабаванні
Ісці з узнятай галавой,
Высока несці сваё званне —
Не саступіць з перадавой.
Калі працуеце ў тры змены,
То, значыць, ёсць, з чым працаваць.
Хай будзе гэткі рытм нязменны,
І я жадаю: “Так трымаць!”

…Пульсуе ў добрым рытме горад,
Ні ў чым не адстае сяло.
Тут заадно і серп, і молат,
Як і здаўна ўсё так было.

Хоць на сяле пра серп забылі,
Пануе й там тэхнічны век,
І ў вёсцы, як у казцы-былі,
Усё ж галоўны — чалавек.

Пайдзе налева ці направа —
Малюнак бачыцца такі:
Не дзеля слова — дзеля справы
Узраслі там аграгарадкі.

Былі спачатку Сваташыцы,
Шэсць год назад тое было.
І ўжо да Ляхаўкі дайшло,
І я ўжо перастаў дзівіцца,
Што колькасць аграгарадкоў
Дасягла паўтара дзесятка,
Дык я скажу — без лішніх слоў —
Там больш размаху, больш парадку.

Прайдзі ад Буды да Лядоў,
(А пра Ляды хадзілі жарты
Након вялікіх гарадоў),
Дык сельскі жыхар таго варты,
Каб мець катэдж дыхтоўны вельмі.
Каб у кафэ пайсці з сябрамі,
Каб электроніка — на ферме
І электроніка ў камбайне.

Дык патрэбна і аддача!
Але запэўнілі мяне,
Што з найскладанейшай задачай
Спраўляюцца тут упаўне.

Раслінаводства — цэх адкрыты —
Дажджоў і засухі чакай.
Ды вырашчаны тут, здабыты
Рэкордны, прама, ураджай
І збожжавых, і траў, і лёну,
І ўдачай гэта не назваць,
Бо толькі той даб’ецца плёну,
Хто ўмее з толкам кіраваць.
Або з душою працаваць.

Я многа жыў і многа бачыў.
А сёння многа пахадзіў
І прывітаннямі адзначыў
Я тых, хто гэта заслужыў.

Сяргей Міхайлавіч Дранеўскі
Кіруе “Праўдай” шмат гадоў
І стыль ён свой даўно знайшоў —
Наватарскі і піянерскі.
Перадавому калектыву
Дарэчы пажадаць якраз:

“Хай будзе новы год шчаслівы!
У добры шлях, у добры час!

З Якубавам Віталь Карманаў
Прыгожа, моцна лёс звязаў,
Камбайнерам выдатным стаў —
Яму і слава, і пашана.

Даярка Вакунава з “Праўды” —
Даярка з нумарам “1”…

А колькі іх, жанчын, мужчын
Такой душы, такога гарту,
Што доля сельская для іх
Мілей усякай іншай долі.

…І там удзельнікаў жніва
Вітаюць хлебам — караваем…
А мы вітаем Новы год —
Ён літаральна на парозе.

І я скажу святочны тост,
Той, што прыдумаў у дарозе.

Няхай так будзе ўсё: няхай
Пад ёлкай водзяць карагоды,
Няхай квітнее родны край
І прыгажэе год ад году.

Няхай у сем’ях маладых
Не будзе скрухі і заганы,
Павага хай расце да тых,
Каго завём мы — ветэраны.

Няхай ён шчасце ўсім нясе —
Гадзіннікі ўжо б’юць дванаццаць…
Загаманілі дружна ўсе:
—Ну, Новы год, давай вітацца!

Маналог Дзеда Мароза запісаў Фёдар КУЛАКОЎ